Dirk Nanninga, autodidact, schilderde aanvankelijk in een stijl die verwantschap vertoonde met de Haagse School, maar stapte omstreeks 1910 over naar een nauwkeuriger weergave van de werkelijkheid. Reden waarom hij samen met Sal Meijer en Dirk Nijland gerekend wordt tot de groep vroege realisten, die later door Kaspar Niehaus werden beschouwd als de voorlopers van de Nieuwe Realisten. Deze laatsgenoemde groep jonge schilders nam Nanninga uiteindelijk ook in haar midden op. Vanaf 1926 exposeerde de schilder zijn stadsgezichten, stillevens en bloemen op de tentoonstellingen van De Brug in het Stedelijk Museum in Amsterdam.