Hans Baluschek was een getalenteerde kunstenaar, die een studie afrondde aan de Hogeschool voor de Beeldende Kunst in Berlijn en daarnaast economie en medicijnen studeerde. Onder invloed van het werk van Emile Zola was hij al op jonge leeftijd begaan met de slechte levensomstandigheden van de arbeiders. Dit kwam tot uiting in schilderijen van sombere arbeiderswijken en werkende mannen in een 'onmenselijke' omgeving van ovens en buizen. Zijn stijl was echter naturalistisch en vriendelijk. Daarnaast schilderde hij vrolijke stadsgezichten en stukjes oud-Berlijn. In 1900 werd de kunstenaar lid van de Berliner Secession, als protest tegen de antimodernistische kunstpolitiek van het keizerrijk. Zijn sympathie voor de arbeidersklasse reikte niet alleen tot de schilderskunst: in 1919 werd hij gekozen tot fractielid van de SPD in Berlijn, waar hij zich sterk maakte voor de scholing van arbeiders en de positie van kunstenaars. De nazi’s zagen niets in het werk van Baluschek en afficheerden zijn schilderijen als ‘entartete Kunst’.