Halverwege de jaren dertig begon Hans Ittmann te schilderen naast een opleiding tot notaris in Amsterdam. Hij was zo enthousiast, dat hij in 1941 zijn studie opgaf om zich volledig aan de schilderkunst te kunnen wijden. Dankzij een studiebeurs trok hij in 1946 naar Parijs, waar hij schilderlessen volgde aan de École des Beaux-Arts en een jaar werkte in het atelier van de beeldhouwer Ossip Zadkine. Hij schilderde en beeldhouwde in die periode half-abstracte, gestyleerde figuren of volledig abstracte composities in grote kleurvlakken met daarin zwevende losse vormen. Ook schilderde hij kleurige, expressionistische stadsgezichten. Na zijn terugkeer in Nederland vijf jaar later vond hij aansluiting bij de abstract werkende kunstenaars van Creatie en in 1954 was hij medeoprichter van Liga Nieuw Beelden. In die tijd koos hij voor zijn sculptuur een constructivistische vormentaal. De laatste jaren van zijn leven keerde Ittmann terug naar figuratie.