Henri Fantin-Latourkunstenaar • kunstschilderGrenoble (Frankrijk) 1836-1904 Buré (Frankrijk)

Henri Fantin-Latour (1836-1904) was nauw bevriend met de eerste generatie impressionisten uit Parijs. Desondanks was hij artistiek gezien niet een van hen. Terwijl deze avant-gardeschilders met grote felheid hun vernieuwende ideeën verdedigden creëerde Fantin-Latour zijn eigen, meer verstilde stijl en hield zich temidden van hen staande met zijn eigen, traditionele, realistische stijl. Anders dan de impressionisten had hij ook nauwelijks belangstelling voor het landschap of de stad. Hij schilderde prachtige (groeps)portretten van contemporaine schrijvers als Baudelaire en Zola en vriend Eduard Monet, ondanks dat hij hun impressionistische ideeën verwierp. Ook onderhield Fantin Latour nauwe contacten met de Parijse muziekwereld, vooral met mensen die zijn liefde deelden voor de opera’s van Richard Wagner.

James Whistler, de Amerikaanse schilder die het grootste deel van zijn leven in het Verenigd Koninkrijk zou wonen, introduceerde hem in 1859 bij de Engelse society, waardoor de Franse kunstenaar vanaf 1862 met regelmaat kon exposeren bij de Royal Academy in Londen. Zo verwierf Fantin Latour grote bekendheid met zijn verfijnde bloemstillevens, die enorm geliefd waren in Engeland en ver daarbuiten. Fantin Latour zei hier zelf over dat ze weinig tot zijn verbeelding spraken, maar hem wel een inkomen opleverden. Soms gaan ze richting impressionisme met hun losse penseelvoering, maar het kleurgebruik is donkerder en troebeler, waarbij de vorm van de bloemen, en niet de sfeer of lichtinval, het belangrijkste aandachtspunt zijn. Een soms magisch kleurgebruik paste hij toe in zijn latere, vaag-symbolistische fantasievoorstellingen die zijn passie voor muziek onthullen. Hieruit zouden vele allegorische voorstellingen van vrouwelijke naakten voortvloeien: baigneuses, nimfen en odalisken.

In Nederland waren de schilderijen van Fantin-Latour geliefd bij een kleine kring verzamelaars van Franse schilderkunst, onder wie de Twentse textielfabrikant Jan Bernard Scholten (1870-1947), een man met een grote liefde voor de natuur en de stilte. Ook Helene Kröller-Müller kocht werk van hem aan voor haar kunstcollectie die later een onderkomen vond in het Kröller-Müller Museum in Otterlo.