Sluit menu
Sluit menu
De vooral om zijn aquarellen bekend geworden Haarlemse schilder schilderde en aquarelleerde vrijwel uitsluitend bloemen, portretten en stillevens van zijn, om de betoverende chaos, befaamd geworden atelier. Verwey beschouwde zijn stijl als een voortzetting van de Haagse School en de Amsterdamse impressionisten die ‘alles in een doorzichtig licht' plaatsten. Daarbij achtte hij de aquarel bij uitstek het medium van de impressionisten.
Verwey groeit op in een sociaal bewogen en cultuur minnend gezin. De dichter Albert Verwey en de architect H.P Berlage waren ooms van hem. Al vroeg toont Verwey artistieke aspiraties en maakt tekeningen van alles wat hij tegenkomt. Als hij logeert bij oom Albert maakt hij kennis met werk van onder anderen Isaac Israels, Willem Witsen en Floris Verster uit de kunstcollectie van zijn oom. Vooral de stillevens van Verster maken diepe indruk op hem. Verwey studeert een jaar aan de School voor Kunst en Kunstnijverheid in Haarlem en daarna een jaar aan de Rijksacademie in Amsterdam o.l.v. J.H. Jurres. Op beide scholen is hij snel uitgekeken en houdt hij het bij de lessen van Henri Boot, de grondlegger van de Haarlemse School. In 1941 vestigt Verwey zich in een 17e-eeuws pand aan het Spaarne, distantieert zich van alles wat om hem heen gebeurt en werkt in zijn atelier in de ‘l’art pour l’art’ gedachte van de Tachtigers. Verwey liet zich bewust beïnvloeden door de kunstenaars die hij bewonderde. Dat waren o.a. Franse (post-)impressionisten zoals Pierre Bonnard en Edouard Vuillard en na de Tweede Wereldoorlog CoBrA schilders als Karel Appel en Constant. In zijn latere werk liet zich inspireren door Kubisten als Pablo Picasso en George Braque.
In 1961 werd zijn werk geëerd met de Rembrandtprijs. Op zijn 78ste krijgt Verwey een overzichtstentoonstelling met enorm lovende kritiek in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Nadat zijn leermeester Boot overlijdt in 1963, lijkt Verwey zijn eigen stijl te ontdekken en volgen de jaren van experimenteren in zijn atelier aan het Spaarne, waar hij tot op hoge leeftijd actief blijft. Dat resulteerde in een impressionistische stijl die zich mengde met het kleurige expressionisme van de modernen.
