Sluit menu
Sluit menu
Marius Bauer wordt op zijn tiende al naar de tekenschool gestuurd. Volgens zijn vader was dit een onmisbaar onderdeel van de opvoeding van zijn kinderen. Op zijn twaalfde wordt Bauer aangenomen op de Haagse Academie, waar hij aanvankelijke avondlessen volgt en later een dagprogramma. Ondanks prijzen die hem ten deel vallen maakt hij de academie niet af en, teleurgesteld door de starre, academische manier van lesgeven, verlaat hij deze zonder examen gedaan te hebben. Door een beurs van Koning Willem III kan hij een eigen atelier betrekken en bezoekt hij de tekenavonden van kunstenaarsvereniging Pulchri Studio. In die tijd schildert hij stillevens en taferelen uit het mondaine leven, kleurig en schetsmatig neergezet onder invloed van de Haagse School en Franse impressionisten als Degas. Op zijn eenentwintigste, in 1888, maakt hij zijn eerste grote reis, waarschijnlijk daartoe aangezet door schilder-etser Philippe Zilcken die zelf in 1883 naar Algerije geweest was. Bauer reist per boot naar Constantinopel, waar hij voorgoed in de ban raakt van de Oriënt. Eind 1888, na zijn terugkeer in Den Haag, richt, hij zich op het maken van etsen die bekendheid kregen door de tentoonstellingen van De Nederlandsche Etsclub en waarmee hij een internationale doorbraak maakte op de Wereldtentoonstelling in Parijs in 1900.
Naast zijn talrijke etsen maakte Bauer ook aquarellen en olieverfschilderijen van Oosterse steden, kamelen, olifanten, slangenbezweerders, buikdanseressen, karavanen in de woestijn, Arabieren en moskeeën. In zijn stijl, die omschreven kan worden als impressionistisch, werd hij beïnvloed door de Haagse School in zowel techniek als lichtgebruik. Het sprookjesachtige licht dat hij schilderde weerspiegelt de betoverende aantrekkingskracht die het Oosten op hem had. De Arabische nachtvertellingen uit Duizend-en-een-nacht leek de grootste inspiratiebron voor het werk van Bauer, van wie gezegd wordt dat hij dit ‘het mooiste boek vond dat hij kende’. In de periode tussen 1880 en 1930 waren er veel schilders die hun inspiratie uit het verre oosten haalden zoals Willem Hofker, Willem Dooijewaard en Isaac Israels. Maar Nederlands meest uitgesproken oriëntalist is toch wel Bauer. Na zijn reis naar Constantinopel maakt Bauer vele reizen naar Spanje, Rusland, Marokko, Algerije, Egypte, India, Ceylon en Nederlands-Indië. Dit werd hem mogelijk gemaakt door een toelage van de Amsterdamse kunsthandelaar E. J. Van Wisselingh. Hij maakte overal ter plekke schetsen en kocht onderweg foto’s die hij thuis uitwerkte tot schilderijen, waarin hij altijd ook zijn persoonlijke waarnemingen legde.
In 1901 neemt Bauer zijn intrek in de door zijn broer Willem ontworpen villa Stamboel in Aerdenhout en het jaar erop trouwt hij met Jo Stumpff, een van de Amsterdamse Joffers, die hem op vele reizen zou vergezellen. Al tijdens zijn leven was Bauer een beroemd kunstenaar, ontving hij prijzen en werd hij benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Zijn werk was populair bij verzamelaars in Nederland, maar ook in het Verenigd Koninkrijk; vooral zijn etsen werden enorm gewaardeerd om hun hoge kwaliteit.
