Het werk van Tinus van Doorn vertoont soms verwantschap met dat van Herman Kruyder maar is vooral hoogst persoonlijk. Met de natuur als belangrijke inspiratiebron verbeeldt hij zijn verwondering over de wereld om zich heen. Aanvankelijk is zijn palet kleurig. Halverwege de jaren ’30 schildert hij min of meer surrealistische voorstellingen met zeedieren- en monsters, schedels, dierskeletten en andere voorwerpen, oplichtend vanuit het donker.