Andreas Schelfhout kunstwerk • schilderij • voorheen te koop Jonge terriër op kussen

Het idee dat Schelfhout vooral een ijsgezichtschilder is, is onjuist: marines en landschappen vormen een wezenlijk en gevarieerd deel van zijn oeuvre. Daarnaast maakte hij soms een stadsgezicht en waagde hij zich een enkele keer zelfs aan een geheel ander genre: het hondenportret. Zo blijkt uit de cataloguslijsten van de Tentoonstellingen van Levende Meesters dat hij in 1819 ‘Een leevensgroote hondekop’ inzond, en in 1827 ‘Een Hond’. Daarna exposeerde hij dit genre niet meer op deze tentoonstellingen, maar dat hij het af en toe toch nog als hoofdonderwerp koos blijkt uit deze Jonge terriër op een kussen uit 1847. Het is aannemelijk te denken dat de terriër met zijn borstelige koppie, zijn grote, aandachtige ogen en eigenwijze snuitje het gezelschapsdier van de meester zelf was. Vaak komt een dergelijk hondje voor in Schelfhouts landschappen en ijsgezichten, zijn baasje vergezellend op een van diens voettochten langs velden en wegen.