Andreas Schelfhout kunstwerk • schilderij • voorheen te koop Schapenhoedster met kudde in een glooiend zomerlandschap

Dit idyllische berglandschap bij ondergaande zon schilderde Schelfhout in 1849. Vermoedelijk was het werk datzelfde jaar ook te zien op de Tentoonstelling van Levende Meesters in Den Haag, waar het de titel kreeg 'Landschap in de omstreken van Kassel, bij ondergaande zon'. Toen Schelfhout dit doek schilderde hadden zijn landschappen evenveel succes als die van Barend Cornelis Koekkoek. Diens boomrijke landschappen waren vooral geïnspireerd op het heuvellanschap rond zijn woonplaats Kleef. Net als Koekkoek schilderde Schelfhout hier een geïdealiseerd, tijdloos landschap, badend in een warm, gouden avondlicht en bevolkt door eenvoudig landvolk met vee. Voor de stoffage van de ezelrijdster heeft de schilder zich naar alle waarschijnlijkheid door de 17e-eeuwer Nicolaes Berchem (1620-1683) laten inspireren. Een andere verwijzing naar de Gouden Eeuw is Schelfhouts toepassing van de Gulden Snede, een 17e-eeuwse maatsverhouding waarop de compositorische opbouw van dit schilderij gebaseerd is. Voor zover bekend is dit het grootste schilderij uit Schelfhouts oeuvre.