Andreas Schelfhout kunstwerk • schilderij • voorheen te koop Winterse storm bij vaart met ruïne

‘Brr! Wat is het bar en koud. (...) Hoe snerpend giert de wind langs de bevrozene vlakte, en heeft hij haar schoongeveegd van de sneeuw, die hier en daar weer als stof opdwarrelt; (...); hoe strijden die mensen met kou en wind, hoe spannen ze hunnen krachten in om een weldadig en warm thuis te bereiken.', schreef een kunstcriticus in 1852 lovend over een wintergezicht van Schelfhout. Vier jaar later, in 1856, schilderde Schelfhout ‘Winterse storm bij vaart met ruïne', waarin hij eenzelfde atmosfeer creëerde als in het werkje dat even daarvoor zulke lovende woorden aan de criticus ontlokte. Het gehele winterlandschap is in de ban van een naderende sneeuwstorm. Een ijskoude wind jaagt over de bevroren vaart en doet stuifsneeuw naar alle kanten opwaaien. Op het pad langs de oever komt een eenzame wandelaar met zijn hond maar moeizaam vooruit. De laatste schaatsers spoeden zich huiswaarts. Twee figuurtjes met een duwslee houden in de luwte van een bosje nog even halt bij een vastgevroren schuit. Het schilderij ontleent zijn kracht aan Schelfhout's uitbeelding van een geliefd romantisch thema: de onoverwinnelijke kracht van de natuur en de nietige mens, die zich daaraan moet onderwerpen.